Werken in de zorg is zowel een bron van voldoening als een dagelijkse uitdaging. We interviewden iemand die de weg naar onze loopbaanbegeleiding vond, nadat ze langdurig ziek werd. Voor haar is het terugkrijgen van een glimlach van een patiënt een krachtig moment van energie, maar de druk van onderbemanning en gebrek aan erkenning laten ook hun sporen na. In dit interview deelt zij haar verhaal en waarom ze de stap naar loopbaanbegeleiding heeft gezet.
Waarom koos je ervoor om in de zorg te werken?
Eerst wou ik graag kiné studeren, maar werd de rechten ingeduwd. Na drie maanden ben ik gestopt met rechten. Daardoor moest ik binnen de 14 dagen werk hebben of terug naar school gaan. Vervolgens ben ik gestart in de horeca. Uiteindelijk vond ik toch de weg naar de zorg omdat ik werk wou dat in dezelfde lijn ligt met de inhoud van mijn diploma ‘verpleegaspirante’.
Wat zijn energiegevers van jouw job als zorgkundige?
Ik krijg veel energie van mensen te kunnen helpen bij wat ze niet meer kunnen. Daarbij vind ik het fijn om bepaalde zaken volledig over te nemen of hulp te bieden die ze nodig hebben om toch hun doel te bereiken. Daar een oprechte glimlach voor terugkrijgen, is het mooiste wat men mij kan geven als bedankje. Zo werd mij vaak gevraagd ‘hoeveel moet ik jou?’, waarop mijn antwoord steeds hetzelfde was: ‘een glimlach’.
Verder doen de kleine dingen mij altijd deugd tijdens een werkdag: blije gezichten en grapjes kunnen maken met de mensen. Dat zorgt voor een fijne werkomgeving en warme contacten. Ook een collegiaal team waar ik op kan rekenen doet wonderen.
Wat zijn energievreters van jouw job als zorgkundige?
De voortdurende onderbezetting die de laatste jaren aanhoudt, vraagt veel energie. De boog mag eens gespannen staan, maar niet dagelijks. Dit heeft een impact op jezelf en ook op de werking van het hele team. Soms kom je er als team sterker uit wanneer alles loopt zoals het moet. Dat zorgt voor fierheid en energie. Te lang doorzetten met te weinig werkkrachten, zorgt er dan weer voor dat je leegloopt op termijn. Daardoor ontstaan er conflicten en de kwaliteit van de zorg vermindert. Je geraakt steeds moeilijker terug opgeladen, waardoor je draagkracht stilaan verdwijnt en je uiteindelijk crasht.
In de zorg krijg je vaak te maken met familie in de context van de patiënt. Soms gebeurt het dat wat je ook doet, niet goed is voor de familie. Dan voel je geen begrip. Enkel de eigen ouder of partner telt, waardoor er geen oor meer is voor de boodschap die je komt brengen of de moeite die je doet.
Tot slot is het heel belangrijk om je gehoord en erkend te voelen. Wanneer dat niet of te weinig gebeurt, vreet dit aan je energie. Soms ervaarde ik ook al respectloosheid vanuit de directie, wat voor teleurstelling zorgt.
Wat maakt dat je de zorg (nog altijd) een warm hart toedraagt?
Ik heb al ervaren hoe het voelt om mee te draaien in een goed werkend team. Hoe je de dag van iemand goed kan maken of een meerwaarde kan betekenen in iemands leven. Daardoor ga je graag naar je werk.
Het is een mooie job om iets te betekenen voor je medemens. De dankbaarheid die je daarvoor krijgt, maakt mij gelukkig en tovert een glimlach op mijn gezicht. Het is belangrijk om graag mensen te zien en te helpen, waardoor je veel voldoening ervaart binnen deze job.
Zou je anderen aanraden om in de zorg te werken? Waarom wel/niet?
Voor de redenen die ik in de vorige vraag opsomde, zou ik anderen een job in de zorg zeker aanraden! Het is wel belangrijk om eerst goed na te denken of je graag met de jobinhoud bezig bent, want je bent met mensen en met levens bezig. Je mag de job niet doen voor de jobzekerheid of voor het loon op het einde van de maand. Ga enkel in de zorg werken als je graag met mensen werkt.
Hoe komt het dat je de stap zette naar loopbaanbegeleiding?
Door de voortdurende onderbezetting ben ik onderuit gegaan in oktober 2020, waardoor ik nu langdurig ziek ben. In maart 2022 startte ik progressief opnieuw op, maar stopte na 10 maanden. Ik voel me nog steeds niet ok, maar voel me onder druk gezet door de slogan: ‘Langdurig zieken moeten terug aan het werk.’ Daarom zette ik de stap naar loopbaanbegeleiding.
Wat heb je al geleerd tijdens het traject loopbaanbegeleiding?
Ik leerde al dat ik mijn job nog steeds in mijn ziel draag. Daarom wil ik met mensen blijven werken en hun dag beter maken. Daarnaast leerde ik ook wat ik niet meer wil en wat belangrijk is voor mij in mijn job. Tot slot vind ik het belangrijk dat er oprecht en met empathie gezocht wordt naar wat voor mij eventueel nog mogelijk kan zijn.
Wat hoop je met het traject loopbaanbegeleiding te bereiken?
Met dit traject hoop ik de ideale oplossing te vinden.
Herken je jezelf in deze zoektocht naar balans en richting binnen je zorgberoep? Loopbaanbegeleiding kan je helpen om duidelijkheid te krijgen over wat je nodig hebt om je werk met plezier te blijven doen. Vraag een gratis eerste kennismakingsgesprek aan via ons contactformulier.
Of schrijf je in voor de gratis webinar: Werkdruk in de zorg. Hoe ga je hiermee om?. Hier krijg je inzichten en praktische handvaten om je energie en werkplezier in de zorg te behouden, ondanks de hoge werkdruk.